Jul 11, 2014

Melodia immortal


Ubi fini le verbos, comencia le tonos
Le musica nos pone in contacto
con un plus alte realitate

Le amor pur
es un melodia immortal
que lentemente caressa nostre animas
con molle undas de color irisate

Post audir iste sonoritates
io non plus senti
odio o pavor
ma in vice nata
in le oceano beate

Spectation al interior

Quando le oculos del corpore se claude
le oculos del anima se aperi
Le spectation externe es revertite al interior

An es possibile
que le mundo interior
es plus vaste que le mundo exterior?

Plenate de pace, io vole ci camminar,
le matino ancora es distante

Paisages de crepusculo

L'umbras occulta
paisages de crepusculo
al collina le domo
cale pallidemente
in le ultime radios solar

Le obscuritate del universo

Nostre umbras crescente
cade al Luna
lo exhauri
lentemente et inexorabilemente
e lo livra
al obscuritate del universo
Illos se multiplica
e terrifica le un le altere
se glissa in le hora de lupo
(illos non vole ser detectate)

Tosto le umbras pallidira
e le Luna reganiara
su lustro e symmetria
e le sentieros del post-crepusculo
rehabera su marcharibilitate
Illes qui sonia se eveliara
e le vigilatores se addormettira
Omnes ha su proprie tempore
e le realitates vicin
non sempre se incontra

Le Luna es un orbe
que se imagina ser un disco
assi como nos son sculptores
qui se imagina esser picturas

Sed quando le voces del ante-alba susurra
nos exi del muro,
prende le cultello del sculptor
e comencia cisellar le obscuritate del universo
assi que su lucente, rotunde orlos
converge in un capite que ha essite modellate
de multe generationes
e del qual le plen relievo physiognomic
solmente apparera
quando tote le lumine del Luna, Sol e del stellas
finalmente se unira

Jul 9, 2014

Observationes de un cavallo obscur


Stellas distante
son interessante
ma nunc le vicina
es in su cocina

Un advertimento

Nunquam tocca
le rete del aranea
mesmo si le aranea
non es visibile

Valor e grandor

Un haiku bon
dice plus
que un novella mal

Vento

Durante tote tu vita
le respiration plena tu corpore
e quando tu mori
illo lassa le carne
pro unir se
con le vento
que suffla
super campos e silvas

Le tempore del umbras



In le tempore del umbras
io te da mi basio lunar
le qual revivifica
le memorias del iris

Omnes ancora coperi
su facies con mascas ornamentate
ma quando nemo vide
nos monstra le un al altere
nostre physiognomias

Quando le undas veniva
le stratas deveniva canales
le domos deveniva isolate
e le homines
disconnecte e pavorose

Ma io ha continuate
a toccar mi mandolina
nam io audi le tonos de cordas lontan
durante le seren crepusculo

Le basio lunar tinta tu labios
in le color del planeta Marte
nostre removite mascas se rumpe
e le melodia tremulante
echoa inter le canales

Nunc

Tu pote oblidar tu passato
perder tu futuro
ma del nunc: iste momento
nemo pote privar te

Inamoramento

Tu non dava nostre amor
le opportunitate a disveloppar se
Tu lo suffocava in su cuna
ante que illo poteva florescer

Un inamoramento breve
sequite de un dolo longe
An vale suffrer un anno
post un mense de delecto?

Acto bon

Anque un acto bon
pote remaner in memoria
longemente