Guttas de pluvia

Parve guttas de pluvia cade al claviero
Prudente tonos lor via al camera trova
Super le piano Frédéric se inclina
pro melior audir le susurro del musas

Le sol de Mallorca al nubes vadeva
ma guttas sonante lor calme rhythmo
al dur coperculo del piano nigre
porta con se le calor solar

Gracile, leve, molle manos
sona serenmente un ballet gratiose
Ma le ventos se augmenta e le dansa del pluvia
presagi le tempesta imminente

Le vento cresce, tonitro sona
Deveni grave, pesante, le manos
Frédéric suspira, susurra con pena:
Mi patria, me manca mi patria...

Torrentialmente le pluvia cade
Tote le celo plora
Suspiro lacera le spirito:
Oh! Pais de mi matre!

Equita ille al blanc cavallo
trans aperte, florante campos
Amor e libertate plena su venas
e aer fragrante, su pulmones san

Le cavallo displica alas celate,
ascende super nubes buclate
e quando finalmente illo descende
le luces de Paris jam splende

Le tonitro mutesce, le vento se calma
Poc e leve le guttas deveni
Reprende su ballo calme, le manos
Le spirito sanate ora reposa

Sona lor postludio, le ultime guttas
Le sol se monstra, ceca le pianista
Ille se leva, aperi le cortinas
et entra al jardin de aves cantante